Mijn leven is een en al een inspannend gedoe. Voortdurend gaat er iets mis. Word ik niet begrepen of begrijp ik mezelf niet?
Met deze hulpvraag kwam Marina naar onze praktijk. Een hulpvraag overigens die ontzettend veel voorkomt.
Laten we beginnen bij het begin
Een standaardvraag eigenlijk die betrekking heeft op wat je is overkomen. Marina vertelde over haar onrustige jeugd. Hoe ze immer op haar hoede moest zijn. Want hoe was de stemming tussen beide ouders? Dat begon al wanneer ze de auto hoorde wanneer haar moeder thuiskwam van het werk. Hoe was haar dag verlopen en wanneer ook dan haar vader geen beste stemming had dan was het oppassen geblazen.
Voor mijn gevoel, aldus Marina, liep ik altijd op mijn tenen.
En zo leid ik mijn leven nog. Oppassen dus. Ik ben immer op mijn hoede en pas eigenlijk altijd op in wat ik zeg. Beter gezegd ik zeg eigenlijk nooit waar het op staat. Ik slik alles in want wanneer ik iets wil zeggen dan blokker ik.
Dat had de tandarts ook ontdekt dat er zich een blokkade bevond in haar kaakgewrichten. De kiezen en tanden sleten wel erg snel. Een probleem die zie overigens vaak voordoet bij mensen die een ontwikkelingstrauma hebben meegemaakt.
Het was dan ook de tandarts die had voorgesteld om eens hulp te gaan zoeken. Zodat de kaken zich wat meer kunnen ontspannen. Nou en die kaken zaten inderdaad stevig op elkaar.
Marina is samen met ons een lichaamsgericht traject ingegaan. Eerst maar eens echt contact maken met het lijf. Dat was in het begin eng. Doch in de loop van de tijd kwam er meer en meer die afstemming die ook nodig is om het contact met het zelf te herstellen.
Weg van het Zelf
Marina was vervreemd geraakt van haar zelf. Ze leefde in een voortdurende aanpassing. De angst om afgewezen te worden was groot. Het thema in haar behandeling was dan ook van zelfafwijzing naar zelfacceptatie.
En dat is een mooi proces tenminste wanneer dit goed wordt afgestemd. Van een hulpverlener vraagt dit geduld en een juiste afstemming.
Ontzettend veel mensen leven een inspannend leven. Waarmee ik bedoel dat de ontspanning in geest en lichaam karig is. Dit met alle gevolgen van dien want wanneer die inspanning chronisch wordt dan ontwikkelen zich op termijn vaak klachten.
Dat was ook bij Marina het geval. Want naast problemen met de tanden en kiezen waren er ook laaggradige ontstekingen aanwezig. Wat veel energie en pijn kost.
Geleidelijk aan ontstond in haar meer en meer een ander gevoel. De ontstekingen namen af en ook het kaakgewricht kon zich meer en meer ontspannen.
Bepaalde energiecentra gingen zich openen waardoor ze in contact kwam met haar emoties en gevoelens. Wat soms gepaard ging met intense ontladingen. Op een bepaald moment kwam er die lach ‘weet je Meindert’ zei ze eens: dit is het mooiste wat mij sinds lange tijd is overkomen. Daarbij doelende op die ontladingen waardoor er meer en meer ruimte kwam voor de ontspanning.
Het is net als in de natuur. Na een fikse onweerbui hersteld de natuur zich. Waardoor de bewolking geleidelijk aan weer oplost en het zonlicht weer ruimte krijgt. Deze processen spelen zich ook af in de mens waarin we spreken over de micro- en macrokosmos.
Ruimte
Ja, er dient ruimte te zijn voor een ontlading. Dit is overigens niet het doel. Echter gebeurt het. En dat is dan wat er is en daar dient immer ruimte voor te zijn. Een ruimte waarin je mag ervaren zonder dat er een oordeel op komt of omdat het je wordt afgenomen. Wat haar overigens is overkomen. Want Marina mocht niet haar zelf zijn. Bepaalde emoties werden niet toegestaan.
We hebben als mens nu eenmaal ruimte nodig. Een ruimte die veilig aanvoelt. Een ruimte die je voelt en gebruikt om dat te delen wat gedeeld wil worden. Maar ook een ruimte die je weet te begrenzen. Want er zijn nu eenmaal grenzen!
Het traject met Marina is op een fijne manier verlopen. Ze heeft dat uitgewerkt wat op dat moment nodig was om uitgewerkt te worden.
Het leven laat je immer ervaren. Het is niet altijd zo dat wanneer je iets hebt uitgewerkt dat het dan helemaal klaar is. Dat is niet mijn eigen persoonlijke ervaring. Hoeveel ontmoetingen er wel niet zijn geweest en ook binnen de intervisiegroep waarvan ik lid ben vinden de nodige ontmoetingen plaats. Bij mij zo ook bij de overige leden.
Worstel je met zelfafwijzing? Pak het aan. Het levert je zoiets moois op.
Wees welkom.
Fotoverantwoording: pexels Vlad Chetan