Zelfafwijzing komt ontzettend vaak voor. Een boek wat mij, Meindert, onlangs enorm daarin heeft geraakt en ontroerd is ‘de dag waarop de DDR mijn moeder meenam’ van Katrin Behr. Een autobiografie over de peuter tot en met de jong volwassen Katrin waarin ze moest opgroeien zonder moeder. De staat was van mening dat de moeder vluchtgevaarlijk was waardoor ze werd gevangen genomen.
De jonge Katrin ging een leven tegemoet vol angst en onzekerheid waardoor problemen ontstonden in de ontwikkeling van haar identiteit. Trauma op trauma vormden het leven van Katrin. Het boek heb ik in 2 dagen uitgelezen. Nadien werd ik me weer eens bewust dat we in het leven als mens 1 fundamentele behoefte hebben: om erbij te horen.
Zelfafwijzing………….zelfs als het mij mijn leven kost
We willen ergens bij horen. En daar doen we ongelofelijk ons best voor. Dit kan zo ver gaan dat we ons zelf afwijzen en een schijnautonomie ontwikkelen. We gaan dan rollen spelen om het de ander naar de zin te maken.
Dat deed ook Katrin. Ze raakte zich zelf geheel kwijt. Om ergens bij te horen, ons te verbinden, is een fundamentele behoefte. Lukt dit niet dan moeten we overleven. In het ZELF ontstaat een split. De pijn van de voortdurende afwijzing, angst, onzekerheid wordt verdrongen en overlevingsdelen ontstaan om die delen te bewaken. Hopeloosheid en machteloosheid dienen zich aan. Van daaruit ligt verslaving op de loer, suicidaliteit, ja zelfafwijzing kan zo ver gaan zelfs als het je leven moet gaan kosten.
In mijn werk als hulpverlener zie ik het iedere dag weer voorbijkomen. Zelfafwijzing. Overleven om erbij te horen.
Het ZELF en de delen
In het boek van Katrin Behr doet zij verslag van de wanhopige pogingen erbij te horen. Gescheiden van haar moeder ontstaat een fundamenteel wantrouwen. Hechten wordt lastig. Zich te binden aan een ander eveneens. De ontwikkeling van een bindingstrauma is een feit. Doch ook zich kwetsbaar durven opstellen en de intimiteit aan te gaan raken beschadigd. Vervolgens ontstaat er de trauma van de identiteit. Wie ben ik? In het boek stelt ze zich ook herhaaldelijk die vraag. Door intensieve psychotherapie heeft ze alsnog contact gemaakt met haar pijnlijke kindsdelen om haar identiteit opnieuw vorm te geven. Op termijn ontstaan er lichamelijke klachten. Hartklachten. Is het verbazingwekkend dat het hart zo reageert? Een hart zo vol pijn rest maar 1 ding. En dat is de uiting ervan. In het boek schrijft ze ook over haar hart. Dat dit het gevolg is van de voortdurende pijn die ze heeft geleden.
Erbij horen. We hebben er het ongelofelijk druk mee.
Wat kom ik het ontzettend veel tegen in mijn werk. Overleven om erbij te horen. Overlevingsdelen die veelal op jonge leeftijd ontstaan. Hetzij in het gezin van herkomst, een pleeggezin maar ook door niet leuke ervaringen in de schooltijd. Dan rest je maar 1 ding en dat is overleven. Dan ontstaat er die split in het ZELF en nemen overlevingsdelen het roer over. Het zijn dan die delen die wel even zullen laten zien wat of ik kan. Het zijn die delen die ons na verloop van tijd geheel gaan uitputten met de ontwikkeling van een Burn-Out of depressie als gevolg. Het zijn die delen die in ons onbewust altijd om aandacht zullen blijven vragen. Dat stopt op het moment dat het leven voorbij is.
De hernia van Mark
Overlevingsdelen zorgen altijd voor spanning. Immers de opgeslagen ingekapselde vroege pijnlijke ervaringen dienen te worden bewaakt. Een proces wat geheel onbewust verloopt. Je bent je er niet bewust van omdat het gewoon voor je is. Zo ben je nu eenmaal. Het is je identiteit. Naarmate de jaren verstrijken ontwikkelen er zich klachten. Deze kunnen psychisch doch ook lichamelijk van aard zijn. Een voorbeeld hiervan is Mark. Zijn leven verliep zwaar en had een behoorlijke distress. Dit waren ook de klachten waarmee hij zich aanmeldde. Overspannen was de diagnose van de huisarts. Maar Mark had ook al twee keer een hernia ontwikkelt. Voor mij overduidelijk dat de druk in zijn lichaam te hoog is. Toen we de druk gingen verkennen viel het kwartje. De overspannenheid en de hernia waren het gevolg van pijndelen. Door een traumatische jeugd waren deze delen afgesplitst en zijn overlevingsdelen ontstaan. De voortdurende onbewuste spanning tussen de delen schakelde eerst zijn lichaam uit. Daarna ook zijn geest. Door interactieve zelfresonantie viel alles op zijn plek.
Meer informatie, afspraak of eerst kennismaken?
Bel ons daartoe gerust of stuur ons een bericht.