Fransien (naam is gewijzigd) zag het leven niet meer zitten. Een jonge vrouw in de bloei van haar leven strandde voortdurend in het vormgeven van intieme relaties. Het was haar wens te begrijpen hoe of het kwam dat ze er nimmer in slaagde om een relatie in stand te houden.
Ongewenst als kind en verslaafd raken
Erg blij was de moeder van Fransien destijds niet toen ze hoorde dat ze zwanger was. Abortus had ze overwogen doch door de druk van de omgeving zag ze ervan af. Toen Fransien wat ouder was liet ze overduidelijk merken in haar gedrag dat ze niet gelukkig was met haar komst. Naast weinig intimiteit gaf ze vaak naar Fransien toe aan: ‘Ik heb al een aantal meiden en nou ook jou nog’. Wat er dan in het ZELF gebeurt is dat er overleving plaats vindt. Er ontstaat een split waardoor de pijn, in het ontbreken van liefde, wordt verdrongen en overlevingsdelen zich ontwikkelen. Zo ook bij Fransien. Ze haalde werkelijk alles uit de kast om het haar moeder naar de zin te maken. Echter zonder bevredigend resultaat. Er ontstonden minderwaardigheidsgevoelens in Fransien en faalangst.
In het dagelijks leven had Fransien zo de behoefte zich te verbinden doch onbewust regeerde angst en stuurde onbewust aan op conflicten. Dan werd ze weer afgewezen en werden hardnekkige onderliggende overtuigingen bevestigd. Door interactieve zelfresonantie en sensomotorische psychotherapie heeft ze zich kunnen ontwikkelen naar een gezonde autonomie, een gezond IK en ………….vooral in haar identiteit.
Ongewenst zijn is een trauma. De trauma van de identiteit. Immers wie ben je wanneer je niet de liefde krijgt waarnaar je verlangt. Niet alleen wordt je afgewezen door je biologische moeder doch ook ontstaat zelfafwijzing. Immers het ligt allemaal aan jou. Het is mijn schuld dat mamma niet gelukkig is. Het is mijn schuld dat mamma niet van me houdt. Op latere leeftijd manifesteert dit zich vaak in verslavingen. Zo ook bij Fransien. Al op jonge leeftijd is ze gaan drinken. Eerst onschuldig, daarna steviger. Vervolgens kwam ze in een milieu waar ze er wel toe deed. Echter dat bleek een illusie te zijn. Ze ging experimenteren met drugs en raakte verslaafd. De eerder aangeboden hulp sloeg niet aan. Ze voelde zich niet begrepen door haar hulpverlener en wederom werd de onderliggende overtuiging bevestigd. Er brak een zwarte periode in haar leven aan. Gelukkig had ze een vriend die haar aanspoorde om weer hulp te gaan zoeken. En zo kwam ze in contact met ons.
Je identiteit
Traumata zoals een bindingstrauma geeft je identiteit vorm. Vaak ontstaat schijnautonomie en een ongezond IK. Het zijn pijn- en overlevingsdelen die regeren en het ZELF vormgeven. Behoeftige delen zijn immer op zoek naar erkenning en waardering. Veelal gaat dit gepaard met verslaving(en). Het beïnvloedt vooral op jonge leeftijd de ontwikkeling van je identiteit. Op oudere leeftijd dient dan de identiteit opnieuw te worden vormgegeven. Zo ook bij Fransien. Ze wist niet echt wie ze was. Ze had zich onbewust geïdentificeerd met enkele delen en dacht dat zij dit was. Echter na het wegvallen van de overlevings– en pijndelen ontstond een pracht meid. Ze heeft zich kunnen ontwikkelen naar een vrouw die thans autonoom in het leven staat en een management functie bekleedt in de zorg. 
Pijn, ontstaan na een trauma, wil immer worden gevoeld. Echter die pijn voelt niet fijn en dan doen we er alles aan om die pijn te verdoven. Verslavingen zijn vaak het gevolg. Ook ontstaan uit trauma vaak hardnekkige kernovertuigingen en deze willen altijd worden bevestigd. De overlevingsdelen hebben het er druk mee.
Meer informatie, afspraak of eerst kennismaken?
Bel ons daartoe gerust of stuur ons een bericht.