Wanneer je denkt aan het woord trauma dan komen meestal nare dingen in je op nietwaar? Maar wist je dat negeren ook een vorm van traumatisering is? Tenminste wanneer dit vooral in de jonge kinderjaren met regelmaat gebeurt. Het is een hele subtiele wijze van traumatisering. In dit artikel meer daarover.
Er is iets mis met mij
Ineke, wiens naam met toestemming is veranderd, was daarvan het slachtoffer. Wanneer haar moeder het niet zinde, lees zoals het niet ging zoals zij zich het had voorgesteld, dan negeerde ze haar. Niet een uur, twee uur, doch het konden dagen zijn. Wanneer ze dan weer contact zocht dan was het niet direct van harte. Een mist benoemde Ineke het. Een dichte mist.
Ineke melde zich aan met enorme schuld en schaamtegevoelens. In haar huidige relatie liep ze hier veelvuldig tegenaan. Niet dat haar partner haar negeerde. Doch wanneer hij weleens geïrriteerd was, wie niet, dan krimpt Ineke ineen. Ze geeft aan dat ze zich dan heel erg klein voelt terwijl het eigenlijk helemaal niet nodig is. Want de partner van Ineke is, in tegenstelling tot haar moeder, juist een warme man aldus Ineke.
Van haar partner krijgt ze dan weleens te horen ‘je lijkt wel een klein kind, zoals jij je gedraagt’. En dat is ook exact wat er gebeurt. Je bent dan inderdaad weer dat kind van vroeger. Echter is er 1 verschil. Je bent nu een volwassen persoon waarin zich gedrag voltrekt wat overeenkomt met het kind van vroeger. Vanuit de psychologie noemen we dit gedrag een deelpersoonlijkheid of ook wel een egostate.
Dit deel is ontstaan onder de omstandigheden destijds. Veelal in je ontwikkeling toen je nog geheel kwetsbaar en onschuldig was. Dit deel ontstaat omdat je destijds diende te overleven. Functioneel voor toen echter niet meer voor NU.
Negeren zoals de moeder van Ineke dit destijds deed is voor een klein kind ontzettend pijnlijk. Het voelt dat er iets mis is doch begrijpt het niet. Waarop het kind vooral gaat voelen en denken (als het ouder is): er is iets grondigs mis met mij waardoor mamma reageert zoals ze reageert.
Aanpassing
Het kind rest niet anders dan zich aan te passen. Daardoor raakt het echter meer en meer van zichzelf verwijderd en ontwikkelt passend overlevingsgedrag. In het dagelijks leven illustreert zich dit in o.a.:
- Afhankelijkheid
- Please gedrag
- Bevestiging zoeken
- Ineens gaan huilen
- Plotsklaps boos worden
- Willen vluchten
- Trillingen in het lichaam
- Je eenzaam voelen
- Schaamte en schuldgevoel
- Verminderd gevoel van eigenwaarde
- Negatief zelfbeeld
- Klachten m.b.t. somberheid
- Angstgevoelens
Om het zelf weer te helen is het belangrijk om het ontwikkelde deel te begrijpen. Hoe het is ontstaan. Waarom het zich zo heeft kunnen ontwikkelen en hoe het in het dagelijks leven getriggerd raakt. Waardoor gedrag ontstaat wat lijkt op het gedrag van destijds.
Daarnaast is er verwerkring van dit deel en hoe je NU gezond kunt omgaan met dit deel en de triggers.
Identiteitsgerichte psychotrauma therapie is een passende werkvorm om dit uit te werken. Heb je nou het idee dat jij je herkent in deze bijdrage? Kom eens langs en ervaar wat ik daarin voor je kan betekenen.
Meindert Telkamp
.