Hij kwam binnen met ernstige depressieve klachten. En zag het leven niet meer zitten. Echter onder de klachten lag een existentieel verlangen. Hij wilde zich zelf zijn. In deze blog gaat het over gezonde autonomie.
Ik ben nimmer begrepen
Onlangs hoorde ik een podcast waarin Prof. Dr. Bob de Wit te gast was. Hij vertelde over zijn jeugd. Waarin hij niet werd begrepen. Dat zijn ouders al een pad voor hem hadden uitgestippeld echter iets in hem gaf aan dat hij daar anders over dacht. De relatie tussen hem en zijn ouders kreeg daardoor een andere vorm.
Zo ging het ook met J. Hij kwam binnen met niet bepaald fijne klachten. Hij voelde zich bij tijden ernstig somber. Waardoor er soms bepaalde gedachten ontstonden die hem uitnodigden om eens na te gaan denken over beëindiging van zijn leven. Gelukkig was er iets in hem wat sterker was waardoor hij een afspraak bij ons heeft gemaakt.
Tijdens de sessies werd duidelijk dat J. niet het leven leidde dat hij voor ogen had. Hij had een prachtig huis, een goed betaalde baan, een leuke partner en een stel mooie kinderen doch J. was niet gelukkig.
Al op jonge leeftijd heeft hij het pad gevolgd wat door zijn ouders was uitgestippeld. J. was opgegroeid in een gezin waarin vader de scepter zwaaide. Vaders wil was wet en dat liet hij dan ook doorklinken binnen het gezin. J. leerde daardoor al snel dat wilde hij geen confrontaties dat hij zich dan op een bepaalde wijze moest gaan gedragen. En zo meanderde J. door het leven zoals zijn ouders dat graag zagen.
Meer en meer raakte hij daardoor het contact met zijn ZELF kwijt. Er ontstonden overlevingsstrategieën en J. ontwikkelde een Persona ( uit de Jungiaanse psychologie betekent Persona: masker). Hij werd de man die immer lachte, grapjes maakte en zonder J. was het feest niet compleet.
Echter op een bepaald moment trok J. het niet meer. Iets in hem liet weten dat hij zo niet verder kon waardoor J. hulp zocht. Hij had in de jeugd zijn autonomie opgegeven. In hem ontstond een schijnautonomie. Een aanpassing. Wilde hij zijn leven vormgeven vanuit zijn hart dan diende hij zijn regie terug te pakken. En dat heeft hij uiteindelijk gedaan.
Therapie houdt in wezen een pad naar meer vrijheid in
Het is een ontroerend traject geweest. Waarin aan donkere wolken gepaard gingen met ontladingen en waarna geleidelijk aan meer en meer het licht krachtiger werd. J. ging zijn autonomie herpakken.
Dit heeft ertoe geleid dat hij samen met zijn partner en gezin een geheel ander leven is gaan leiden. In de sessies was ook met regelmaat zijn partner aanwezig. Was dit niet gebeurd dan waren ze wellicht uit elkaar gegroeid. Dit is zo ontzettend belangrijk dat ook de partner hierbij wordt betrokken omdat individuele groei ook van invloed is op de kwaliteit van de relatie.
Zijn klachten verdwenen. J. is van baan geswitched en heeft nu een prachtige zaak weten te openen waarin zijn hart ligt. J. heeft zijn levensmissie gevonden.
Het komt zo ontzettend vaak voor dat mensen zich bevinden in een ‘gevangenis’. Dat ze niet hun hart volgen maar onbewust worden geregisseerd vanuit conditioneringen, zoals overtuigingen, gewoontepatronen en leefregels. Kortom: angst. Echter dan leef je niet vanuit je hart. Vanuit een gezonde wil en autonomie.
Die zelfsturing, wat autonomie heet, is zo ontzettend belangrijk om jouw leven die richting te geven waardoor je leeft en niet verdwaalt.
In mijn begeleiding als hulpverlener is daarvoor immer aandacht. Waarom? Omdat ik dit zelf ook zo heb ervaren en mij o zo herken in de woorden van Bob de Wit en J.
Heb jij nou ook het gevoel dat jij niet je hart volgt? Dat je niet leeft maar wordt geleefd?
Maak dan eens een afspraak om te ervaren wat ik voor jou kan betekenen.
Meindert A. Telkamp
Foto: pexels: Henry en co.