Vroegkinderlijk trauma wordt helaas nog immer onvoldoende begrepen. Dit komt veelal omdat we het woord ‘trauma’ liever niet horen. Ik heb dit zelf vaak meegemaakt. Op het moment dat het woord trauma de ruimte vulde zag ik de reacties.
Daarnaast vaak de hardnekkige ontkenning. Ik ben niet getraumatiseerd. Wat er dan kon gebeuren dat er een discussie ontstond. En dat….. ging ik hoe begrijpelijk ook verliezen.
Vaak heb ik dan ook geprobeerd om dit woord te vermijden. Echter bemerkte ik dat dit gewoonweg niet juist was. Ik ging daardoor immers voor de ander zorgen. Ik wou onbewust niet dat de ander daardoor een bepaald gevoel kreeg. Daaronder lag de angst voor afwijzing. Toen ik dit doorzag kon ik maar 1 ding doen. Dit bij mijzelf uitwerken.
Nu gebruik ik vaak de woorden ‘vroegkinderlijk trauma’ vaak. Omdat dit trauma aan de basis ligt van ontzettend veel klachten.
In deze blog een bijdrage over vroegkinderlijk trauma en de gevolgen daarvan. Namelijk zelfafwijzing.
Een negatief zelfbeeld
Zelfafwijzing komt ontzettend vaak voor. Een negatief zelfbeeld is dat jij jezelf afwijst. Je wordt er niet mee geboren. Dus is er geen genetische component. Het is de omgeving, dus de nurture, die zorg draagt voor deze hardnekkige gijzeling.
Als mens doen we ongelofelijk ons best dat de ander ons mag. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Doch ik durf rustig te stellen dat meer dan 80% van de mensen ongelofelijk haar of zijn best daarvoor doet.
In mijn jongere jaren heb ik daar zelf ongelofelijk mee geworsteld. Altijd de ander sparen. Immer mijn best doen om aardig gevonden te willen worden. De pijn voor afwijzing was groot.
Ik zie dit ook terug bij de mensen waarmee ik een poosje mag werken. Altijd is die zelfafwijzing (lees angst) groot. Want onder die zelfafwijzing ligt angst! Sterker nog het is angst.
Dit heeft zo zijn redenen. En voor eenieder is dit weer verschillend. Echter hebben ze allen 1 ding gemeen. En dat is het ontbreken van liefde in de periode dat je als kind kwetsbaar was.
Vroegkinderlijk trauma is niets anders dan dat jouw eigen kinderlijke behoeften nimmer zijn vervuld. De afstemming was er niet. Die is er vaak niet omdat dit ontbreekt in het contact wat een ouder met zichzelf heeft.
Dus zij of hij heeft het zelf nimmer mogen ontvangen. Dan is het lastig om naar je eigen kind toe je daarin te kunnen verbinden.
Oude wonden gaan zich roeren en de destijds gevoelde pijn laat zich voelen.
De rol die je speelt
Door die zelfafwijzing ben je in een rol gekomen. Die rollen kunnen zich uiten in:
- Alles zo goed mogelijk willen doen (perfectionisme)
- Moeite hebben met het stellen van grenzen
- Geen NEE durven zeggen
- De anderen het voortdurend naar de zin maken (pleasen)
- Opgaan in spiritualiteit (alles is liefde)
- Uitblinken in (kijk eens wat ik kan)
- Jezelf opblazen (narcisme)
- Je voortdurend wegcijferen (innerlijke criticus)
Bij die rollen hoort dus een bepaald gedrag. Van daaruit ontstaan de bekende leefregels en is het een deel geworden van jouw identiteit. Zo ben je nu eenmaal.
Echter vergeet je dat dit alle dagen maar weer ongelofelijk veel energie kost. Dit is ook waarom je na verloop van tijd de kar niet meer trekt. Je wordt moe en ontwikkelt klachten.
De eerste klachten die zich aandienen zijn vaak een vorm van overspanning. Stress dus. Duurt dit te lang dan ligt een Burn-Out op de loer. Of je ontwikkelt een depressie.
Dan is er de lichamelijke kant. Want je put je eigen lichaam uit. De energie voorraad raakt op en gezonde cellen worden door de oxidatieve stress ziek.
De lijst met klachten die daaruit voortkomen is aanzienlijk. Om er maar enkele te noemen:
- Maag- en darmklachten
- Problemen met de blaas
- Cardiovasculaire klachten
- Allergieën
- Kanker
- Rugklachten
- Ontstekingen (fibromyalgie, reuma)
Hoe kom je uit de zelfafwijzing
De bevrijding is het doorzien ervan. Het zien in wat je alle dagen doet. Het ontmaskeren van de rollen. Het stoppen met het spel. Je niet meer laten uitnodigen om een rol te spelen.
Een effectieve therapeutische werkvorm om die rollen inzichtelijk te maken is identiteitsgerichte psychotrauma therapie.
Al in 1 sessie wordt jou duidelijk wat er wringt. Welk deel in jou om aandacht vraagt.
Vaak gaat dit gepaard met een ontlading. Dit komt omdat in jou die pijn wordt aangeraakt die al heel lang in jou onbewust ligt opgeslagen.
Dat is zeker niet fijn echter is het de weg naar heling. Zonder pijn kun je niet groeien. En zonder pijn ontstaat er geen bevrijding.
Ware bevrijding is dus het ontmaskeren van de rollen die je speelt. Op het moment dat dit stopt ervaar je de ontspanning. Want rollen spelen dat veroorzaakt spanning.
En het is die spanning die je uitput. Waar je moe van wordt en lijdt tot tal van psychische en lichamelijke klachten.
Meer informatie of gratis kennismaken. Via onderstaande link kun jij je gratis kennismakingsgesprek zelf reserveren. Face to Face of Online.
Meindert Telkamp
Psychoschoaal therapeut bij Persona