Vroegkinderlijk trauma of traumatisering. Vaak is het schrikken wanneer je deze woorden leest of hoort nietwaar. Immers het woord trauma associeer je vaak met heftige pijnlijke zaken. En, Ja, helaas komt dit voor. Maar vroegkinderlijke traumatisering kan zich veel subtieler ontwikkelen.
Het zou zeldzaam zijn om iemand te vinden die ongedeerd, door emotionele wonden, door de kindertijd heeft gereisd. Het zal je misschien verbazen om te lezen dat veel van deze onbewuste wonden een schijnbaar onschadelijke oorsprong hebben. En misschien weet je niet eens dat je ze draagt.
Ik dacht dat ik mijn jeugd achter me had gelaten,
maar zo werkt het niet helemaal
(bart chabot- intervieuw Libelle nr.23
In de tijd dat je nog als jonge baby in ontwikkeling was voelde jij je wellicht al bedreigd in je voortbestaan. Dit kan al bij de conceptie of op enig moment in de utero zijn gebeurd. Maar in de ontwikkeling van jou als kind heb jij je wellicht al helemaal afgestemd op je moeder. Hoe ze was. Wat ze deed en hoe zij omging met haar emoties, gevoelens en stress. Voor een groot gedeelte heeft dit juist gezorgd voor de ontwikkeling, lees afstemming, van jouw zenuwstelsel.
Dit kan verklaren waarom je moeite hebt met je eigen gevoelens en emoties. Waarom je direct hyper reageert. Of zelf helemaal niet in staat bent om te reageren. Wat maakt dat je vecht, vlucht of bevriest tijdens stressvolle gebeurtenissen. Hoe of het komt dat je moeite hebt met intimiteit of seksualiteit. Ontzettend veel psychische, maar ook lichamelijke klachten, zijn een gevolg van het ontstaan van die kwetsuren in de meest kwetsbare levensfasen van je leven.
De invloed van trauma op het brein
Een zeer belangrijke, maar ook onderschatte, levensfase is deze. De periode vanaf de conceptie tot de geboorte. In mijn werk kom ik met regelmaat tegen dat er blokkades zijn ontstaan in deze periode. Immers je bent nog zo kwetsbaar. Volkomen afhankelijk in hoe je moeder leeft. Maar ook hoe ze met je omgaat.