Skip to main content

Zelfafwijzing komt ontzettend vaak voor. Al vroeg in het leven kan dit al ontstaan. Zelfs al in de baarmoeder. Dit omdat een kind niet gewenst waardoor er onvoldoende liefde is.

Onlangs werd ik benaderd door een filmmaker. Zij, Jolet, wil een documentaire daarover maken. In een lang interview heb ik daarin mijn eigen ervaringen en mijn behandeling in de specialisatie voor behandeling mogen toelichten. Ik ben ontzettend benieuwd naar het eindresultaat.

In dit artikel een korte bijdrage over zelfafwijzing.

Je zelf afwijzen is overleven.

Zelfafwijzing is overleven. Je voelt alsof er iets aan je mankeert. Als baby kun je niet bedenken wat er mis is. Doch je kunt het wel voelen. Wat er dan veelal gebeurt is dan je uit het contact gaat. Meer en meer ga jij je terugtrekken.

In latere levensfasen gaat het vaak gepaard met bepaalde vormen van gedrag. Compleet overgeleverd aan de ouders kun je niets anders dan te doen wat je moet doen. Namelijk duidelijk maken dat hun gedrag zorgt voor. Echter vaak wordt het kind gezien als het probleem. En dat het wellicht een stoornis heeft. Echter niets is minder waar. Op termijn leidt zelfafwijzing tot aanpassing waardoor je een rol gaat spelen. Meer en meer raak je verwijderd van je zelf.

Op latere leeftijd leidt het vaak tot de ontwikkeling van gezondheidsklachten. Met later bedoel ik dan tig jaar later waarbij ik uitga dat je qua behandeling niets hebt ondernomen.

In het boek ‘mijn lichaam, mijn trauma, mijn ik’ word dit uitgebreid besproken. Daarnaast staan in dit boek tal van praktijkbijdragen van collegae van mij.

Zelfafwijzing is een ontzettend pijnlijk gevoel. In je leeft de veronderstelling dat er iets grondigs mis met jou is. Terwijl dit niet zo is. Door dit besef ga jij je daarnaar gedragen. En dan ontvang je wat je denkt. Je wordt in jouw overtuiging bevestigd. Waardoor de overtuiging sterker en sterker wordt.

Doordat jij je zelf afwijst dien je te overleven. Je gaat daardoor bepaalde overlevingsstrategieën ontwikkelen om de opgeslagen pijn niet meer te behoeven voelen.

Echter blijf je lijden terwijl je het niet beseft. Dit komt omdat de overlevingsstijl een deel van jouw identiteit is geworden. Zo ben je nu eenmaal!

Lichamelijke klachten door zelfafwijzing

De rekening komt wanneer er klachten ontstaan. Vaak mentaal doch ook lichamelijk. Vele gezondheidsklachten zijn het gevolg van zelfafwijzing. Echter de behandeling richt zich op het lichaam. Wat ook begrijpelijk is omdat je daar de pijn voelt. Echter is de pijn vaak een gevolg van psychotrauma. Hoe je dit kunt voorkomen?  Door bij de intake o.a. grondig door te gaan vragen als arts!

Ik heb in mijn praktijk teveel mensen voorbij zien komen die teveel onderzoek hebben ervaren. Echter kwam daaruit niets. Tijdens mijn ontmoeting met hun werd vaak pijnlijk duidelijk waar de oorzaak van het probleem lag.

Zelfafwijzing is trauma. Vroegkinderlijk trauma. Mensen schrikken vaak wanneer ik die woorden gebruik. Ik begrijp dit volkomen. Want het woord trauma is vaak geassocieerd met ernstige zaken. Echter kijk je naar de letterlijke vertaling van het woord dan staat er ‘wond’. Het zijn dus opgelopen pijnlijke wonden die worden getriggerd waardoor de overlevingsstijlen worden ingezet.

Leef je dan? Nee. Je overleeft! Dat heb ik zelf mogen ondervinden. Altijd had ik het idee dat ik leefde. Totdat ik met mezelf werd geconfronteerd en de opgeslagen pijn zich in alle hevigheid liet voelen. En toen viel het kwartje: ik dacht dat ik leefde doch overleefde.

Er is helemaal niets mis met jou

Zelfafwijzing is niets anders dan levensangst. Echter angst wat door een ander in jou is geprogrammeerd. Het is niet van jou! Echter laat het zich wel zo voelen. Zelfafwijzing ontstaat doordat een ander niet kon omgaan met jou! En dat is compleet iets anders. De ander heeft jou nimmer begrepen en projecteerde de eigen pijn op jou! Dat is lekker makkelijk doch voor jou o zo pijnlijk.

Want, en nou komt het: er is helemaal niets en niets mis met jou!

Wellicht dat je denkt. Ja, dat is lekker en makkelijk gezegd. Nee. Dat is het absoluut niet. Maar dat is wel zoals het is. Alleen denk en voel je het aanmerkelijk anders. Wil je uit het labyrint komen dan is dit allereerst een begin.

Specialisatie in de behandeling van zelfafwijzing

In de loop van mijn praktijk heb ik mij gespecialiseerd in de behandeling van zelfafwijzing. Om die reden dat ik als geen ander dit zelf heb ervaren. Er tig jaren mee heb geworsteld. Maar ook pijnlijk mogen ervaren dat in de behandeling van zelfafwijzing er vaak iets over het hoof wordt gezien.

En dan doe je de ander behoorlijk te kort. Tenminste zo heb ik het ervaren.

Ben je nou benieuwd wat of ik daarin voor jou kan betekenen? Stuur me een bericht of bel me op. Ik sta je graag te woord.

Meindert Telkamp

Meindert is werkzaam binnen Persona te Appingedam en Winschoten

Bronvermeldingen:

(1) Mijn lichaam. mijn trauma, mijn ik – Prof. Dr. Franz – Ruppert – Dr. Harald Banzhaf – uitgeverij Menz- Eeserveen

Call Now Button