Psychische, lichamelijke en/of relationele klachten, die helaas onvoldoende of niet worden begrepen, zijn vaak het gevolg van vroegkinderlijke traumatisering. Subtiele of ingrijpende jeugdervaringen in de periode dat je als kind nog erg kwetsbaar en afhankelijk was.
Wij bieden daartoe gerichte behandeling.
De klachten die jij ervaart, zowel mentaal als lichamelijk, zijn vaak het gevolg van subtiele en/of ingrijpende jeugdervaringen. Ontstaan in de tijd dat je nog afhankelijk en kwetsbaar was. Gewonde kindsdelen. Echter wordt die link vaak niet gelegd!
Vaak richt zich de aandacht op de symptomen zonder aandacht te hebben voor wat je is overkomen. Behandeling van vroegkinderlijk trauma vergt een geheel andere aanpak. Met als resultaat dat je weet wie je bent en van daaruit jouw leven richting en vorm geeft.
Niet alleen werken deze subtiele traumata door in jezelf. Maar ook in je relatie. Daardoor ontstaan er vroeg of laat scheuren in de relatie. Wanneer de oorzaak van deze scheuren niet wordt behandeld dan zullen deze scheuren alsmaar groter worden. Waardoor helaas op termijn de relatie vaak strandt.
Als geen ander weet ik, Meindert, hoe vroegkinderlijk destijds door heeft gewerkt in mij als kind maar ook in mijn jong volwassen leeftijd. Dat is mede een reden waarom ik mij daarin heb gespecialiseerd! Maar ook dat ik zie, binnen mijn werk, hoeveel mensen dit is overkomen. En daarin niet of onvoldoende zijn en worden begrepen. En tot slot zie ik het als een missie om het in ons land op de kaart te zetten. Regelmatig geef ik hierover spreekbeurten of zijn er interviews met studenten in opleiding over dit thema.
In 2026 verschijnt mijn boek over vroegkinderlijk trauma.
Kamp je met vragen? Schroom dan niet om contact met ons op te nemen. Wil je direct een afspraak maken? Dat kun je hier online doen.
Ik wil dat mijn leven en beslissingen van mijzelf afhangen, niet van om het even welke krachten van buiten. Ik wil het instrument zijn van mijn eigen, niet van andermans wilshandelingen. Ik wil een subject zijn geen object; ik wil worden bewogen door redenen, door bewuste bedoelingen die van mij zijn en niet door oorzaken die mij als het ware van buitenaf overvallen. Ik wil iemand zijn, niet niemand.
Isaiah Berlin
uit: iemand zijn – Joep Dohmen
De meest belangrijkste vraag die jij jezelf kunt stellen is: wie wil ik zijn! Mensen die subtiele (microtraumata) of ingrijpende jeugdervaringen hebben meegemaakt die worstelen vrijwel allemaal met die vraag. Wie ze zijn en wat hun plek is binnen het familiesysteem. Want wie ben je, wanneer je bent opgegroeid in een omgeving, waarin er onvoldoende of geen liefde was. Je wellicht ongewenst was.
Waar wellicht die o zo gezonde emotionele afstemming ontbrak. Waardoor jij je onvoldoende of niet begrepen voelde. Misschien ben je in je jeugd beschadigd door fysiek of seksueel misbruik zodat je in je volwassen leeftijd nog immer worstelt met gevoelens van vertrouwen en veiligheid.
Wellicht dat je ouders, toen je nog jong was, uit elkaar zijn gegaan. Jij dit helemaal niet begreep en niets liever wilde dat ze bij elkaar waren. Dat je zo die aandacht hebt gemist die je toen o zo nodig had. Jij je wellicht helemaal niet begrepen voelde wanneer er een stiefmoeder of vader in je leven kwam. Waar ook kinderen waren en jij je plekje weer moest zien te vinden binnen dat familiesysteem.
Klachten worden niet altijd goed begrepen
Veel psychische, maar ook vele lichamelijke of onbegrepen lichamelijke klachten (SOLK), zijn daarvan het gevolg. Ingrijpende of subtiele jeugdervaringen in de periode dat je als kind nog erg afhankelijk en daardoor kwetsbaar was.
Helaas worden die klachten onvoldoende of niet begrepen waardoor de behandeling zich niet richt op datgene wat in de kern om aandacht vraagt. Vaak richt zich dan de behandeling op de symptomen waardoor de kern niet wordt aangeraakt. Daardoor ontstaan vroeg of laat klachten. Een juiste afstemming voorkomt dit.
Het zou zeldzaam zijn om iemand te vinden die ongedeerd, door emotionele wonden, door de kindertijd heeft gereisd. Het zal je misschien verbazen om te lezen dat veel van deze onbewuste wonden een schijnbaar onschadelijke oorsprong hebben. En misschien weet je niet eens dat je ze draagt.
Volgens de nieuwste inzichten is vroegkinderlijk trauma de oorzaak van vele chronische klachten! Wanneer deze subtiele en/of ingrijpende jeugdervaringen niet worden geheeld, dan wordt het onbewust doorgegeven aan een volgende generatie! Vele ontsporingen binnen relaties en gedragsproblemen bij kinderen zijn daarvan het gevolg!
Ik dacht dat ik mijn jeugd achter me had gelaten,
maar zo werkt het niet helemaal
(bart chabot- intervieuw Libelle nr.23-2021)
Ik ben van mening dat onvoorwaardelijke liefde het aller belangrijkste is voor de ontwikkeling en het welzijn van de mens. Onvoorwaardelijke liefde waarin de afstemming van de ouder(s) geheel in het teken staat van een gezonde ontwikkeling. Het vormgeven aan een gezonde hechting, authenciteit, autonomie en identiteit.
Maar wat nu wanneer je ouder(s) dit niet konden bieden? Doordat ze zelf die liefde onvoldoende of niet hebben ervaren? Of dat ze zelf ingrijpende levensgebeurtenissen hebben ervaren en deze onvoldoende of niet hebben verwerkt. Dan verloopt die afstemming van de ouder(s) naar jou toe wezenlijk anders.
Doordat mijn moeder voor mij als kind destijds emotioneel gezien onbereikbaar was ging ik, Meindert, mij noodgedwongen afstemmen op mijn moeder. Hoe ze was. Wat ze deed en hoe zij omging met haar emoties, gevoelens en stress. Zo raakte ik verstrikt in onder andere haar emoties, gevoelens en overlevingsstrategieën. Waardoor ik meer en meer moeite kreeg om mijn eigen gevoelens en emoties helder te kunnen ervaren. En het onderscheid te maken in dat wat van mij was en dat van mijn moeder.
Wanneer ouders geen gezonde afstemming kunnen bieden, dan ontwikkelen kinderen hun identiteit niet op een gezonde wijze. Wat in de praktijk betekent dat je op latere leeftijd bijvoorbeeld moeite hebt met het voelen en verwoorden van je eigen gevoelens en emoties.
Het kan verklaren waarom je direct hyper reageert. Of dat je zelfs helemaal niet in staat bent om te reageren. Daarnaast verklaart het waarom je wilt vechten, vluchten of dat je bevriest tijdens stressvolle gebeurtenissen.
Ontzettend veel psychische, maar ook lichamelijke klachten, zijn een gevolg van het ontstaan van die kwetsuren in de meest kwetsbare levensfasen van je leven. Op deze pagina vindt je informatie over het ontstaan en de behandeling van vroegkinderlijk trauma.
Microtraumata
Deze microtrauma’s, ook wel vroegkinderlijke traumatisering genoemd, komen helaas vaak voor. Echter worden deze niet altijd even goed herkent en daardoor behandeld. Deze microtrauma’s regisseren. onbewust, je gedrag en hebben jouw identiteit mede gevormd. Door deze kwetsuren leef je vaak vanuit overlevingsstrategieën. Waardoor je niet echt leeft doch overleeft.
Gevolgen van deze microtraumata zijn o.a.:
Wetenschappelijk onderzoek. o.a. het ACE onderzoek, maar ook (epi) genetisch onderzoek, heeft aangetoond dat vele gezondheidsklachten daarvan het gevolg zijn. Wat betekent dat jaren of vele jaren later er zich klachten ontwikkelen welke vaak niet worden begrepen. Ze worden niet begrepen omdat de oorzaak al heel vroeg in je leven is ontstaan.
Vroegkinderlijke traumatisering is dat je al vroeg in jouw leven verwijderd bent geraakt van jezelf.
‘Kind , wees welkom, wat heerlijk dat jij er bent en dat jij jij bent. Ik zal je koesteren, voeden en vasthouden’
(uit: terugkeer van een verloren kind – Aleid Schilder)
Een ideale aankomst in deze wereld zoals hierboven omschreven dat is niet voor een ieder weggelegd. Vaak komt dit omdat ouders in hun opvoeding zelf kwetsuren (microtraumata) en verkrampingen hebben opgelopen. Deze geven ze vaak onbewust, en daardoor transgenerationeel, weer door aan de eigen kinderen.
Daarnaast is het ontzettend moeilijk om liefde te geven aan de ander wanneer je dit niet (meer) in jezelf voelt! Door je eigen kwetsuren is er vaak een eigen negatieve en veroordelende blik op je zelf nietwaar.
Vroegkinderlijk trauma en de gevolgen daarvan worden in mijn ogen behoorlijk onderschat. Aan de ene kant is er niet of onvoldoende aandacht voor. Waarmee ik bedoel dat de kennis van de hulpverlener daartoe niet altijd even toereikend is. Daarnaast richt de aandacht zich al snel op de symptomen waardoor medicalisering dreigt.
Onder vroegkinderlijk trauma versta ik de periode vanaf de conceptie t/m de geboorte. Dat is de prenatale periode. Daarnaast de perinatale en postnatale periode. Dat is de geboorte zelf en de periode t/m de zesde week na de geboorte. Vervolgens zijn er de levensfasen t/m het zevende jaar. De meest kritieke periode bedraagt ca. 3 maanden. Het boek ‘ de eerste honderd dagen ‘ van de kinderarts Tessa Hogenboom is daarin verhelderend. Zij is hoogleraar Vroege Ontwikkeling en Gezondheid aan de Universiteit van Amsterdam.
De invloed van trauma op het breinUit onderzoek van o.a. Prof. Dr. Bessel van der Kolk blijkt dat traumatische ervaringen, in de prenatale fase, al enorm van invloed zijn op de ontwikkeling van bepaalde delen in het brein. Daardoor ontstaan op latere leeftijd problemen met:
Jouw lichaam is voortdurend onbewust aan het screenen of het veilig is. Dat noemen we neuroceptie. Met name je autonoom zenuwstelsel is hierbij betrokken. Daarnaast de Nervus Vagus. Ook wel de zwervende zenuw genoemd. Deze kent een tweetal takken. Ten eerste de ventrale tak die vanuit je hart in verbinding staat met je gelaat en je oren. Dit gedeelte bepaalt of jij je kunt verbinden met de ander. Daarnaast is er de dorsale tak. Die vanuit de hersenstam door je lichaam ligt. Dit systeem is o.a. verbonden met energieregulatie en vooral ook je darmen.
Het zijn deze systemen die jou een gevoel geven je veilig of juist onveiligheid. Wanneer er sprake is van vroegkinderlijk trauma dan zijn deze systemen erg gevoelig. Dat verklaart ook waarom:
Vroegkinderlijk trauma zorgt op latere leeftijd voor psychische klachten. Daarnaast zijn er vaak ook lichamelijke klachten. Bijvoorbeeld allergieën, darmklachten, hartklachten, kanker, reumatische aandoeningen etc.
De basisbehoeften
Als kind zijn er 5 biologische basisbehoeften. Deze zijn belangrijk voor je lichamelijk en emotioneel welzijn. Worden deze niet niet goed vervuld dan komt je zelfregulatie, zelfbesef en eigenwaarde in gevaar.
De basisbehoeften zijn:
Wanneer ouders emotioneel gezien niet beschikbaar zijn dan zorgt dit veelal voor leegte en eenzaamheid in je. Er ontstaat daardoor niet het gevoel dat je gezien wordt. Een gevolg daarvan is dat jij je veelal alleen en eenzaam voelt.
Er is je iets ontnomen. En dat is een gezonde juiste afstemming tussen jou en je ouder(s). In de praktijk betekent dit dat in een huidige relatie je bijvoorbeeld moeite hebt met:
Meer informatie vindt je op de pagina emotionele verwaarlozing is vroegkinderlijk trauma
Een zeer belangrijke, maar ook onderschatte, levensfase is deze. De periode vanaf de conceptie tot de geboorte. In mijn werk kom ik met regelmaat tegen dat er blokkades zijn ontstaan in deze periode. Immers je bent nog zo kwetsbaar. Volkomen afhankelijk in hoe je moeder leeft en daardoor voor jou zorgt!
Dat verloopt niet altijd even goed wanneer er relatieproblemen zijn. Of dat de moeder middelen gebruikt of veel stress ervaart. Bijvoorbeeld in de afweging wel/geen abortus.
Tessa Hogenboom, hoogleraar vroege ontwikkeling, stelt dat de eerste duizend dagen ontzettend belangrijk zijn.
In de eerste drie maanden van de zwangerschap worden alle organen gevormd. Het hart is bijvoorbeeld na acht weken compleet aangelegd. Dan komen er nagenoeg geen hartspiercellen meer bij.”
In de volgende drie maanden groeien de organen hard. De filtereenheden van de nieren worden bijvoorbeeld in deze periode aangelegd. Mensen die in dit trimester ondervoed zijn geweest, krijgen later vaak long- of nieraandoeningen.
In het derde trimester rijpen veel organen nog verder, zoals de alvleesklier – die de suikerhuishouding regelt –, de longen en de hersenen. Baby’s die te vroeg geboren worden spenderen die periode in de couveuse. Zij lopen risico op long- en darmproblemen. Deze baby’s hebben al vroeg veel stress: ze hebben pijn, ze worden geopereerd of beademd. Onderzoek wijst uit dat dit de hersenontwikkeling vertraagt, of zelfs hersenschade oplevert: 30 tot 50 procent van deze kinderen heeft later een ontwikkelingsstoornis zoals ADHD of autisme, of leer- en gedragsproblemen.
(bron: NRC 20/08/2021): de eerste duizend dagen beïnvloedden het gehele leven)
Kinderen die op zeer jonge leeftijd zijn getraumatiseerd ervaren daardoor vaak verschillende klachten. Dit komt o.a. doordat het brein, veelal de rechter zijde, schade heeft opgelopen. Daardoor verloopt de regulatie in het brein beduidend anders dan bij kinderen waar geen traumatisering heeft plaatsgevonden. Daardoor ontstaan in de ontwikkeling van het kind vaak onderstaande mentale klachten:
Die klachten werken door in je gedrag. Helaas wordt je dan niet altijd goed begrepen. Beter gezegd mist er de juiste afstemming. Dat is thuis het geval maar ook op school. Waardoor de bestaande klachten kunnen worden versterkt. Wat weer doorwerkt in je gedrag. Het gevolg kan zijn dat je dan wordt doorverwezen naar een orthopedagoog of een gezondheidsspecialist waardoor behandeling zich richt op de symptomen.
Echter is de oorzaak compleet ergens anders is ontstaan. We zien dit zo vaak voorbijkomen. Dat jonge kinderen begrijpelijk gedrag vertonen waardoor ze alleen maar zeggen: zie toch eens wat er met mij aan de hand is. Luister naar wat mij is overkomen.
Daarnaast en niet minder belangrijk is er de liefde. Wanneer je moeder onvoldoende liefde voor haar zelf voelt dan kan ze dit ook niet uitdragen naar jou. Vaak komt dit doordat ze zelf getraumatiseerd is of dat ze bijvoorbeeld depressief is (post natale depressie). Bevindt ze zich in een omgeving wat niet veilig voor haar is dan voel jij dit ook.
Bij de echo van een foetus van 16 weken wordt duidelijk dat er nog geen denkbrein (cortex) is. Wel echter zijn twee andere hersenonderdelen al aanwezig. Namelijk het gevoelscentrum (lymbisch systeem) en het reptielenbrein (aansturing lichaamsfuncties). Dit is ook een reden waarom vroegkinderlijk trauma lichamelijk dient te worden behandeld. Er waren nog geen woorden!
Deze twee hersenonderdelen bepalen of jij je:
Een gezonde basis voor stressregulatie (neuroceptie) ontstaat dus al in de prenatale periode. Een baby ‘leest’ als het ware zijn moeder. Het ziet de gelaatsuitdrukkingen en hoort haar stem. Wanneer de baby daarop geen reactie krijgt dan trekt het zich terug. Het voelt dat er iets mis haar of hem is. Wat leidt tot het gevoel van:
Carl Gustav Jung heeft dit een ‘zielvretende energie’ genoemd. Waardoor je niet meer echt in je lijf leeft. Je bent het contact met je ware zelf kwijt geraakt. Op latere leeftijd identificeer jij je met overlevingspatronen. Je bent dan niet meer in het NU. Er is sprake van een toxische schaamte.
Een gezonde symbiose is dat je moeder zich helemaal op je kan en weet af te stemmen. Ze is er voor je en biedt je liefde. Er is emotionele en zorgvuldige betrokkenheid. Je mag zijn wie je bent. Daardoor kun jij als kind je veilig hechten.
Kan ze jou dit niet bieden. Dan ontstaat er een ongezonde symbiose. Dat wil zeggen: onvoldoende afstemming van je moeder naar jou als kind. Dit komt omdat zij emotioneel gezien de verbinding niet aan kan door haar eigen opgelopen wonden. Dan rest je als kind:
Echter kan de reactie van de moeder ook leiden tot dominantie. Ze gaat je daardoor overheersen of onderdrukken. Daardoor krijg je niet de ruimte als kind om je te ontwikkelen. Er is sprake van een zekere mate van verstikking. De onderliggende reden daartoe is vaak, dat jij haar emotionele kinderlijke behoeften dient te voorzien. Je dient er voor haar te zijn. Je bent mijn meisje of jongetje! Ik heb je nodig.
Ongewenst, dreiging en haat
Was je als kind ongewenst dan trek jij je terug. Overleven dient zich dan aan. Daardoor worden overlevingsdelen ontwikkelt.
Been je als kind opgegroeid in een omgeving waarin voortdurend dreiging was van lichamelijke of emotionele mishandeling? Dan kun je niet vluchten en ook niet terugvechten. De enige optie is dan overleven. Daardoor ontstaan wederom overlevingsdelen. Daaronder bevindt zich vaak een onderdrukking van gevoelens zoals woede of boosheid. Rugklachten op latere leeftijd zijn daarvan vaak een gevolg.
Kinderen die worden gehaat leren zichzelf te haten. Ben je als kind het slachtoffer van mishandeling? Dan sta je voor de opgave om dit te doorstaan en de eigen woede te beheersen. Lees in dit verband onderdrukking. Vaak ontstaan daardoor problemen met depressiviteit of chronische vermoeidheid.
Verwaarlozing
Ben je als kind emotioneel verwaarloosd? Daardoor ontstaat afwezigheid van basis behoeften, zoals:
Op latere leeftijd ervaar je daardoor vaak problemen met een gezonde autonomie. Je cijfert jezelf weg in relaties en gaat je aanpassen. Vaak is dan de ander een surrogaat ouder voor je. Hij of zij dient je emotionele kinderlijke behoeftes te voorzien. Echter dit heeft niets te maken met autonomie.
Vaak ook zijn er problemen in het vormgeven van de intimiteit. Daarnaast om je gevoelens en behoeften te uiten. En om gezonde heldere grenzen aan te kunnen geven.
Kinderen die op zeer jonge leeftijd zijn getraumatiseerd ervaren verschillende klachten. Dit komt o.a. doordat het brein, veelal de rechter zijde, schade heeft opgelopen. Daardoor verloopt de regulatie in het brein beduidend anders dan bij kinderen waar geen traumatisering heeft plaatsgevonden. Daardoor ontstaan in de ontwikkeling van het kind vaak onderstaande klachten:
Die klachten werken door in je gedrag. Helaas wordt je dan niet altijd goed begrepen. Beter gezegd mist er de juiste afstemming. Dat is thuis het geval maar ook op school. Waardoor de bestaande klachten kunnen worden versterkt. Wat weer doorwerkt in je gedrag. Het gevolg kan zijn dat je dan wordt doorverwezen naar een orthopedagoog, waardoor behandeling zich gaat richten op de symptomen.
En dat is het gedrag. Terwijl de oorzaak compleet ergens anders is ontstaan. We zien dit zo vaak voorbijkomen. Dat jonge kinderen begrijpelijk gedrag vertonen waardoor ze alleen maar zeggen: zie toch eens wat er met mij aan de hand is. Luister naar wat mij is overkomen. Echter veelal richt zich de aandacht op het gedrag (symptomen) en wordt medicatie ingezet.
Trauma is overleven. Je kon ook niet anders. De pijn die je hebt ervaren is veelal verdrongen. Waardoor een fragmentatie in het zelf ontstaat. De pijn wordt ingekapseld. Een overlevingsdeel houdt de wacht.
Om te overleven heb je strategieën ontwikkelt. Wat vaak voorkomt zijn o.a. pleasen, je afsluiten of (heftig), vermijden, ontkennen, liegen of in verzet komen. Er is dus een voortdurende onbewuste afstemming in hoe je het beste om kunt gaan wanneer je wordt getriggerd. Dat is de erfenis van het trauma.
Daarnaast is er vaak sprake van een disbalans in je hormonen. Waardoor er minder oxytocine, endorfine, serotonine en dopamine wordt aangemaakt. Belangrijk hormonen die tal van gevoelens, gedrag en andere essentiële zaken aansturen in je brein en lichaam.
Ook kan er sprake zijn van een endorfine resistentie. De werking van het endorfinesysteem neemt af indien het langdurig wordt over gestimuleerd. Zodra de werking van het dit systeem afneemt (resistentie), neemt de stress in de psyche en het lichaam toe. Vervolgens kunnen de hersenen en het lichaam de stress niet meer neutraliseren en ontstaan er diverse klachten.
Tot slot zorgen vroegkinderlijke wonden voor spanningsvelden in je relatie. Waardoor er aanvaringen, eenzaamheid, onbegrip, onmacht of andere gevoelens ontstaan. Maar ook kan het zijn dat je wordt aangetrokken door mensen die het niet goed met je voorhebben. Waardoor je niet kunt of mag zijn wie je wilt zijn.
Behandeling van vroegkinderlijk trauma richt zich niet alleen op je gedrag, ontwikkeling en jouw brein. Maar ook op een orthomoleculair niveau is hier afstemming in nodig. Daarnaast werken we met bepaalde complexen die op een epigenetische manier doorwerken in je lichaam.
De behandeling voor vroegkinderlijk trauma is helemaal maatwerk. Immers geen gebeurtenis en mens is gelijk. Daarom dient de behandeling zich dan ook helemaal te richten op jou als mens. Wat jou is overkomen en wat er daardoor in jou is veranderd. Het bieden van de juiste afstemming, begrip, vertrouwen en veiligheid zijn hierin zo ontzettend belangrijk.
De behandeling die wij toepassen is een combinatie van psycho educatie, diverse vormen van lichaamsgerichte therapie, orthomoleculaire – en EMDR therapie. Psycho educatie is de eerste stap.
Het is zo ontzettend belangrijk dat je begrijpt hoe je brein functioneert. Hoe de drie grote compartimenten in je brein samenwerken. Daarnaast hoe je brein en lichaam samenwerken. Van alle informatie die je brein verwerkt komt 80% uit je lichaam. Je autonoom zenuwstelsel regelt o.a. je gevoel van veiligheid. Door dit systeem te begrijpen en ermee te werken zorg je voor meer rust in je brein en lichaam. Daarnaast in de interactie tussen jou en de ander.
Lichaamsgerichte therapie
Lichaamsgerichte therapie is een absolute must omdat het lichaam voelt en waarin de wonden tot uitdrukking komen. Daarnaast stuurt je lichaam je brein aan. Met name zijn je buik en hart gebied daarin ontzettend belangrijk. Er is een voortdurende wisselwerking tussen je brein en lichaam.
Boosheid, verdriet en rouw
De periode in je leven waarin je geen kind hebt kunnen zijn gaat vaak gepaard met opgeslagen boosheid en verdriet. In onze benadering is het zo ontzettend belangrijk dat je hiermee contact maakt en dit doorvoelt. Daarnaast dat je alsnog kunt rouwen om datgene wat je hebt gemist.
Persoonlijkheidsdelen
Door vroegkinderlijke traumatisering zijn er delen ontstaan. Vaak ontstaan deze in de periode toen je kwetsbaar was. Deze zijn erg gevoelig voor triggering. Raken ze getriggerd dan zorgen ze voor een bepaald gedrag en gevoel. Wellicht dat je weleens iemand hebt horen zeggen ‘nou hoe jij je gedraagt. Je lijkt wel een kind’. En op dat moment is dat ook zo! Door de delen te ontmoeten, te begrijpen en te helen, ontstaat er geleidelijk aan meer en meer rust in je brein en lichaam.
Regulatie
Tot slot is er het NU. Hoe ga je in het NU om met jezelf. Zonder dat je in overlevingsstrategieën terecht komt. Daarvoor is het belangrijk dat je inzicht krijgt op die verbindingen in je brein en lichaam die jou in het hier en nu nog immer onbewust beïnvloeden. Dit zijn o.a. gewoonte- en reactie patronen en overtuigingen. Onbewust sturen deze je voortdurend aan. Door op een liefdevolle wijze ze te begrijpen en te veranderen ontstaat er meer en meer ontspanning.
Verandering is begrip, verwerking, regulatie en het maken van gezonde nieuwe verbindingen. Kernbegrippen als assertiviteit, authenciteit, gezonde autonomie en hechting zijn daarin het vlechtwerk voor een stabiel fundament.
Orthomoleculair
Er is vaak een disbalans in je aanwezig m.b.t. bepaalde hormonen en neurotransmitters. Vaak zijn er tekorten of is er een disbalans of kan er zelfs een resistentie zijn. Door dit te meten brengen we dit in kaart. En kunnen we gericht daarop behandelen.
Binnen onze praktijk werken wij met verschillende werkvormen. Deze zijn:
Identiteitsgerichte psycho (trauma) therapie
Psycho educatie
Mindfulness
Alle ingrijpende jeugdervaringen – van verlies en scheiding tot misbruik en verwaarlozing – kunnen een blijvend effect hebben op jouw gezondheid. Deze ervaringen kunnen veranderingen veroorzaken in je biologische systeem. De reactie op stress en vatbaarheid voor ziekte. En dat is niet iets wat alleen in oorlogsgebieden of extreme armoede gebeurt. Twee op de drie mensen hebben minstens één zo’n ervaring opgedaan.
In Amerika is tussen 1995 en 1998 een grootschalig onderzoek gedaan onder ca. 17.500 volwassenen uit de middenklasse. Er werd onderzocht of in de jeugd sprake was van traumatische ervaringen:
Dit onderzoek heeft de naam ACE (adverse childhood experiences) gekregen. Hoe ingrijpende jeugdervaringen op latere leeftijd leiden tot gezondheidsproblemen. De resultaten van dit onderzoek lieten zien dat maar liefst 1 op de 3 mensen iets hadden meegemaakt uit bovenstaande lijst. Dus 1 op de 3 mensen is getraumatiseerd.
Uit genoemd onderzoek is gebleken dat vele geestelijke en lichamelijke klachten op latere leeftijd kunnen worden veroorzaakt door vroegkinderlijk trauma. Thans staan de resultaten van dit onderzoek weer volop in de belangstelling. Bij uitgeverij Mens is een vertaling uitgebracht van het boek van Dr. Nadine Burke. Met als titel ingrijpende jeugdervaringen en gezondheidsproblemen.
Recentelijk, in de zomer van 2019, zijn de onderzoeksresultaten bekend gemaakt naar aanleiding van kritiek op de jeugdzorg. Er zijn in ons land vele kinderen getraumatiseerd. Deze jonge kinderen, die inmiddels wellicht zelf ouder zijn, hebben deze traumata onbewust weer doorgegeven aan hun kinderen.
Meer zien over de eerste 1000 dagen van je leven?
Jeugdtrauma zorgt op latere leeftijd voor gezondheidsklachten
Vroegkinderlijk trauma en zelfafwijzing
Vroegkinderlijk trauma en gezondheidsklachten
Vroegkinderlijk trauma en intimiteit en seksualiteit
Prenataal trauma en gezondheidsklachten
De gevolgen van trauma op jonge leeftijd zijn best wel groot